سبک های مقابله ای و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت

زمینه و هدف: ابتلای به بیماری دیابت و الزام بیمار به خودمراقبتی موجب تنش های فراوانی در زندگی روزمره می شود که استفاده از سبک های مقابله ای را به منظور سازگاری ضروری می سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان همبستگی سبک های مقابله ای و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی انجام گرفت.   روش بررسی : در این پژوهش توصیفی-همبستگی، 275 بیمار دیابتی نوع1 و2 به روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خلاصه فعالیت های خود مراقبتی دیابت و مقیاس سبک های مقابله ای جالویس بود. داده ها توسط آمار توصیفی و آزمون اسپیرمن تحت نرم افزار spss 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: خود مراقبتی با سبک های مقابله ای مواجه شدن (05/0 ,p‹ 28/0 r= )، خوشبینانه (0 1 /0 ,p‹ 28/0 r= )، حمایت جوینده (0 1 /0 ,p‹ 31/0 r= )، و خود اتکایی(01/0 ,p‹ 25/0 r= ) همبستگی مثبت و معنی داری داشتند و سبک های مقابله ای طفره آمیز (05/0 ,p‹ 18/0- r= ) و هیجانی(0 1 /0 ,p‹ 34/0- r= ) با خود مراقبتی همبستگی منفی و معنی داری داشتند. همبستگی خود مراقبتی ونمره کلی سبک های مقابله ای از نظر آماری معنی دار بود (26/0 r= ، 018/0 p= ). ن ت یجه گیری کلی: باتوجه به یافته های پژوهش توصیه می شود که کارکنان مراکز بهداشتی درمانی دیابت بخصوص پرستاران با تشویق بیماران به کاربرد سبک ها و روش های کارآمد مقابله با تنش در ارتقای خودمراقبتی بیماران دیابتی و سازگاری با این بیماری مزمن گام مناسبی بردارند.